DE DAUMENICKL

Die Motter hat iwer de Daumenickl gsaat, er soll die Kuh uf die Hutwad treiwe un soll se hiete. De Daumenickl hat die Kuh nausgetrieb, un die Kuh hat scheen Gras gfreß. Un er hat sich uner e Krauthaapl ghockt dort in aam Feld. Die Kuh hat immer weider gfreß un hat uf aamol aach des Krauthaapl mitsamt dem Daumenickl gfreß.

Wie die Kuh no am Owed haamkummt, is die Bäirin in de Stall gang, se melke. Sie hat iwer die Kuh gruft: "Rum, Hammi!" "Net rum, Hammi!" hat mr ghert rufe aus dr Kuh ihrem Bauch. Un wieder hat se gruft: "Rum, Hammi!" "Net rum, Hammi!" hat's wieder aus dr Kuh ihrem Bauch geantwort. Un no is die Bäirin so stark vrschrock un is zu ihrem Mann gloff un hat ihm gsaat, daß die Kuh vrhext is, un mr muß se glei schlachte. Er soll glei de Fleischhacker hole gehn, daß'r die Kuh schlacht. Wie de Fleischhacker no kumm is, han se die Kuh gschlacht un gute Wortscht drvun gmacht. Un de Daumenickl war jetz im Worscht drinne. Un no hat die Bäirin de Worscht in de Deckel gworf for brode. Un wie de Worscht gebrot is, hat'r immer gschrie: "Heiß mei Arsch, heiß mei Arsch!" Die Bäirin is no vrschrock, hat de Worscht ghol un hat ne naus uf die Gaß gworf. No hat'r wieder gschrie: "Kalt mei Arsch, kalt mei Arsch!"

Un no aaner Weil is e Zigeinrin uf dr Gaß langschtgang, un die hat de Worscht dort gsiehn leije. Sie hat ne gschwind ufghob un in ihre Treitze neingetun un hat ne mit haamhole wolle uf Kewresch. Un wie se uf dr Hutwad iwer e Schanz ghoppst is, hat se e Forz gloßt, no hat de Worscht im Sack gruft: "Purz, aldi Baba!" Die Zigeinrin is vrschrock un hat noch aane gloßt. "Purz, aldi Baba!" hat mr de Sack wieder ghert. Jetz hat die Zigeinrin in de Sack neingegriff, hat de Worscht ghol un hat ne weit weggworf un is gschwind weidergang.

Gejer Owed, wie's dunkl is wor, is dort e Wolf kumm un hat de Worscht gfun un aa glei gfreß. Un no is de Wolf wieder in de Wald gloff. Un wie'r no so stark gloff is, hat's hiner ihm immer gepiff: "Hutjuu, hutjuu!" De Wolf is so vrschrock un is gloff, was'r nor hat laafe kenne. Awer in seim Bauch hat's jetz noch stärker gepiff: "Hutjuu, hutjuu!" Uf aamol, wie de Wolf niraehr hat laafe kenne, is'r umgfall un hat die Zung rausgstreckt. Weg war'r.

Un no is de Daumenickl ausm Wolf seim Bauch rausgschluppt kumm un is scheen zu Fuß haamgang.

(Aufgezeichnet von Michael Weinschrott in Bakowa)

Quelle: Banater Volksgut, Erster Band, Märchen, Sagen und Schwänke, Herausgegeben von Walther Konschitzky und Hugo Hausl, Bukarest 1979, Seite 56