DER DUMMI HANS

Es war emol e Mann un e Weib, die ham e Kind ghat, des hat Hans ghaaß. De Hans war ewe dumm un is desweje der dummi Hans gnennt wäre. Niemand hat de dummi Hans leide kenne, un drum is er in die Welt gang far sei Glick prowiere. Er is gang, gang, bis er in e Wald kumm is. No is es dunkel wäre, un de Hans hat messe im Wald iwernachte. Uf oomol is er vun Schritte ufgweckt wäre. Der dummi Hans hat sich schnell in e hohle Boom verstecklt. Die Schritt, wu der Hans ghert hat, wäre Schritt vun zwelf Rauwre. Die ham sich grad uner den Boom ghock, wu der dummi Hans drin war. Die Rauwre ham ongfangt zu esse. No hat der dummi Hans aa Hunger kriegt un is ausm Boom rausgekrawwelt. Es is zu die Rauwre gang un hat gsagt: „Leit, ich bin der dummi Hans. Ich hab so Hunger, gibt mer doch aach was zu esse!" No ham die Rauwre gsagt: „Du kriegscht, wannscht bei uns Dienscht leiste tuscht." Er hat die Rauwre ihre Schatz bewache messe. Der hat in oom Loch glee, un der dummi Hans hat vore dran ghock un hat owacht geb, daß nix gstohl werd.

Oomol is e Mann verbei gang un hat ne gfrogt, was er do macht. De dummi Hans hat gsagt: „Ich muß zwelf Rauwer ihre Schatz bewache." Die Rauwer ham schun viel im Darf gstohl ghat, es hat awer kooner gwißt, wer's war. Der Mann is ins Darf gloff, hat alli Männer zanimgruf un is mit ehni wieder zuruckgang an die Höhle, wu der Hans der Schatz bewacht hat. Sie ham sich versteckelt, bis die Rauwer gejer Owed kumm sein. Dann ham se die Rauwer umzingelt, ham se gfangt un se alli totgschlaa. Dann ham se de Leit ihre gstohleni Sache zuruckgeb, un was iwrig geblieb is, hat der dummi Hans kriegt als Belohnung, weil er ehni die Rauwer verrot hat.

(Erzählt von Paul Kondacs aus Grabatz, aufgezeichnet von Dietlinde Schulz)

Quelle: Banater Volksgut, Erster Band, Märchen, Sagen und Schwänke, Herausgegeben von Walther Konschitzky und Hugo Hausl, Bukarest 1979, Seite 63