DE STARKI HANS

A Weib, es Lentschi, hat a Sohn ghat, de Hans. Sei Motter war awer arm. Mit verzehn Johr hat de Hans in die Welt messe. Bei oom Bauer hat er Dienscht kriegt. Er hat nix verlangt, bloß daß er am Bauer a jedes Jühr a Watsch gewe darf. Alli wäre eiverstan, weil de Hans war a starke Kerl.

Aamol is de Waa mit Holz im Lohm stecke geblieb, de Hans hat ne zamm mit die Roß uf de Buckel ghol un is fart. Wie er am Hof ookumm is, hat de Bauer an die Watsch gedenkt. Jetz hat er ne welle umbringe. E_r hat gsagt, im Brunne liegt a goldene Ring, de Hans soll ne hole. De Hans is nunergstie. De Bauer hat Stoone un Wacke nunergschmiß uf ne. De Hans sagt vun une: "Treibt die Hingle weg, weil die scherre Sand in de Brunne!" De wiediche Bauer hat dann die Kapellglock nunergschmiß uf de Hans. De Hans hat sich gedenkt: Schau, was a scheenes Käppche! Jetz hat de Herr de Miehlstoo nunergschmiß. De Hans hat ne wie e Balle abgfang, hat de Ring ghol un is mit allem rufkumm. De Herr, der wiedrem an die Watsch gedenkt hat, hat jetz gsagt: "Hans, ich gib der drei Sack Gold, awer geh!"

So is de Hans reich wäre un is hoomgang.

(Aufgezeichnet in Grabatz von Josef Bartole)

Quelle: Banater Volksgut, Erster Band, Märchen, Sagen und Schwänke, Herausgegeben von Walther Konschitzky und Hugo Hausl, Bukarest 1979, Seite 61