DE FRUCHTKERN

Es war mol e Mann, der is uf die Strooß gang. Uf dr Strooß hat er e Fruchtkern gfun. No is er gang un gang, bis er an e Haus kumm is. Er hat gekloppt, is neigang un hat gfrogt: „Darf ich do schlofe? Un wu soll ich mei Fruchtkern hinleen?" „Jo, uf de Hinklsbode."

In dr Früh, wie er ufgstan is, war de Fruchtkern weg. No hat die Bäsl gsagt: „Holt nar's Hinkl." No is er weider gang un gang, bis er an e Haus kumm is. „Bäsl, darf ich do schlofe? Wu soll ich mei Hinkl hin?" „In de Schweinstall."

Am näckschte Marjet war's Hinkl weg. No hat er hält's Schwein kriegt un hat sich wiedrum uf die Socke gmacht. Wie er ans näckschti Haus kumm is, hat er gfrogt: „Bäsl, darf ich do schlofe, un wu soll ich mei Schwein hietun?" „Tut's nar in de Roßstall. Un schlofe kennt Ihr aa do."

Wie er ufgstie is, hat's Roß am Schwein de Fuß gebroch ghat, un so hat er's Roß statt's Schwein kriegt. Un er is wieder gang un gang. No is er an e Haus kumm: „Gutn Owed, Bäsl. Darf ich do schlofe?" „Jo, kummt nar reu" „Wu soll ich mei Roß hietun?" „Bind's nar an de Boom."

Wie er am Marjet ufgstie is, war's Roß weggloff, un er hat no die Tochter kriegt. Er hat se in e Sack getun, hat ne zugebun, hat de Sack uf de Buckl ghol un is gang. Ufmol is er an e Haus kumm, hat angekloppt un gfrogt, ob er iwer Nacht bleiwe darf. „Jo", hat des Weib gsagt, „stellt Enker Sack nar hiner de Owe."

Wie der Mann gschlof hat, is es Weib hiner de Owe gschlich un hat in de Sack neigschaut. Wie's des Madl gseh hat, is es verschrock, awer no hat's gsagt: „Kumm nar raus, ich well der helfe." 's Madl is rausgschluppt un hat sich versteckelt, un des Weib is nausgang, hat e pudliche Hund ghol, ne in de Sack gstoppt un de Sack zugebun.

Am Marjet is der Mann ufgstie, hat Adje gsagt, de Sack uf de Bück! ghol un is gang. No ooner Weil hat er sich gedenkt, er muß mol schaue, ob des Madl ka Hunger oder Darscht hat. Er is stehn geblieb, awer wie er de Sack ufgmacht hat, is der pudlichi Hund rausghupst un fartgloff. Der Mann is verschrock un hat gsagt: „Ich moon, des war der Teiwl!"


Jetz is es Märchen aus,
do laaft e rodi Maus,
die hat e rode Kittl an,
un marje Früh geht's wieder an.

(Erzählt von Anna Hörn aus Grabatz, aufgezeichnet von Ingrid Harle)

Quelle: Banater Volksgut, Erster Band, Märchen, Sagen und Schwänke, Herausgegeben von Walther Konschitzky und Hugo Hausl, Bukarest 1979, Seite 21