MOTTER, GEH KAAF ESSE

Es war emol e Vater un e Motter, die ham viel Kiner ghat. De ältschte Sohn hat immer so viel geß. Sei Brieder han immer gfragt: "Warum kriegt de Bruder so e großes Stick un mir net?" Dann hat der Hans gsagt, er geht diene.

No, wie er zum Bauer kummt, hat der gsagt: "Wannscht den Boom rausreiße kannscht, no därfscht bei mir diene." De Hans is gleich energisch droogang, awer de Boom hat sich gar net griehrt. No hat de Bauer gsagt: "Du muscht noch fleißich in die Schul gehe!" No is de Hans jede Tag in de Garte gang un hat prowiert, ob er de Boom rausreiße kann. Uf oomol is er doch rausgang. No is er froh zum Bauer gang un hat därfe diene.

Er war e fleißicher Bu, awer er hat zu viel geß, so daß de Bauer ne hat messe abschicke. No hat er awer Geld ghat un hat's seiner Motter geb un hat gsagt: "Motter, geh kaaf Esse far mei Brieder." Un so ham se glicklich weiderglebt, un wann se noch net gstarwe sein, no lewe se heint noch.


Jetz is es aus,
dart laaft e rodi Maus,
die hat e rodes Kittel an,
marje Früh geht's wiedrum oo.


(Erzählt von Margareta Papp aus Grabatz, aufgezeichnet von Helfried Hockl)

Quelle: Banater Volksgut, Erster Band, Märchen, Sagen und Schwänke, Herausgegeben von Walther Konschitzky und Hugo Hausl, Bukarest 1979, Seite 61