153. 's Tufmannli
Schaan (Oberschan) ischt witt und breit das eltischt Dorf. Vor viela,
viela Johra, d'Ureltera hänn's nit möga ddengga, ischt denn
unn wenn e munzigs Mannli in's Dorf chuu; es hät neamad gwüßt,
woher ass es gsi ischt. Naiswär hät's nu emol gsea us Tuf aha
chuu, doa hat men em Tufmannli gsait. Das hat denn e teila Lütt wohr
gsait, unn gueti Rööt ggii, unn hat meng Ungsehl verhüetat
unn in verzwisteta Laga ghulfa, aß alls en uufrichtiga Respekt gha
hät vorem. Aber es hät denn oo a soa kurriose Gwunnata, unn
z'Schaan häts o allbig ötschwas uisrichtigi unn laidwerchigi
Lütt gkaa, unn wo's emol vor dena beim Spötterbank verbei heg
müaßa, so hegen s'is wella z'Schanna stella. Ab demm sei d's
Mannli gränza-loas ertoobet unn heg na d's Böasischt gwüüscht
unn zum Rädlifüehrer gsait, er müeß, soa lang ass
er läbi, en böasa Nochbuur haa unn a schlächts Dach und
gsäält Broat. Dar ischt affa gnueg gftrooft gsii, unn die andere
hänn ihren Tail o no überchuu; aber d's Tufmannli ischt gliach
nia mea chuu, unn das ischt mänger Huishaltig übel ggange.
U. Adank.
Quelle: Sagen des Kantons St. Gallen, Jakob Kuoni,
St. Gallen 1903, Nr. 153, S. 72
Für SAGEN.at korrekturgelesen von Irene Bosshard, Mai 2005.