DAS BÜRLI IM HIMMEL
S isch emol es arms fromms Bürle gstorbe, und chunt do vor d' Himmelspforte.
Zur gliche Zit isch au e riche riche Herr do gsi und het au i Himmel welle.
Do chunt der heilige Petrus mitem Schlüssel und macht uf und lot
der Herr ine; das Bürle het er aber, wies schint, nid gseh und macht
d' Pforte ämel wieder zue. Do het das Bürle vorusse ghört,
wie de Herr mit alle Freude im Himmel uf gno worde isch, und wie se drin
inusiziert und gsunge händ. Ändle isch es do wider still worde,
und der heilig Petrus chunt, macht d' Himmelspforte uf un lot das Bürle
au ine. S Bürle het do gmeint, s werd jetzt au musiziert und gsunge,
wenn es chöm, aber do isch alles still gsi; me hets frile mit aller
Liebe ufgno, und d' Ängele sind em egäge cho, aber gsunge het
niemer (niemand). Do frogt das Bürle der heilig Petrus, worum das
me be im nid singe wie be dem riche Herr, s geu, schints, do im Himmel
au parteiisch zue wie uf der Erde. Do säit der heilig Petrus 'nai
wäger, du bisch is so lieb wie alle andere und muesch alle himmlische
Freude gniesse wie de rich Herr, aber lueg, so arme Bürle, wie du
äis bisch, chömme alle Tage e Himmel, so ne riche Herr aber
chunt nume alle hundert Johr öppe äine.'
Quelle: Kinder- und Hausmärchen, Jacob Grimm, Wilhelm Grimm (Brüder Grimm), 1812-15, KHM 167