Das Todtebeindli.
Haupt's Zeitschrift f.d.A. 3. Band.
'S isch einisch e Künig gstorbe; si Frau und zweu Chind sind no
am Läbe blibe, es Meiteli und es Büebli. Do händ se einisch
d' Mueter gfrogt, weles von ene daß einisch müeß Künig
wärde. Do seit se zue-n- ene: "Liebe Chind, gönd jetze
zämme i Wald uße und suechet das Blüemeli, wo-n-ech do
zeige, und das, wo's von ech zerst findt, das mueß einisch Künig
wärde." Do sind di zweu zämme gange, und im Wald sind se
bim Sueche e chli uß enand cho, und 's Meiteli het 's Blüemeli
zerst gfunde. Do denkt's, es well sim Brüederli no-n-e chli warte,
und lit näbem Wald i Schatte, nimmt 's Blüemeli i d' Hand und
schloft i Gotts Namen i. Derwile chunt 's Büebli au a das Örtli,
aber 's Blüemeli het er nonig gfunde gha. Wo- n-ers do aber im Händeli
vo sim Schwösterli gseh het, so chunt em öbbis Schröckeligs
z' Sinn: "I will mis Schwösterli ermorde un em 's Blüemeli
neh und hei goh mit, und denn wird i Künig." Denkt und tho:
er het 's tödt und im Wald verscharret und Härd drüber
deckt, und kei Mönsch het nüt dervo gwüßt. No mengem,
mengem Johr isch e Hirtebüebli dert uf der Weid gsi mit de Schöflene
und findt es Todtebeindli am Bode vo dem Meiteli; do macht er e par Löchli
dri wie amene Flötli und blost dri. Do het das Beindli gar erschröckli
trurig afoh singe de ganz Gschicht, wie 's Meiteli vom Brüederli
umbracht worden isch: me het möge de hälle Thräne briegge,
wemme das Lied ghört het. Do goht einisch, wo das Büebli so
gflötet het, e Ritter dert verby; dä het em das Flötli
abgchauft und isch dermit im Land ummezoge und het an allen Orte uf dem
Beindli gspilt. Einisch het do au die alte Künigi dem Ritter zueglost
und isch ganz trurig worde und het der Sohn abem Thron gstoße und
briegget erer Läbtig.
Quelle: Märchen und Sagen aus Hannover,
Carl und Theodor Colshorn, Hannover 1854, Nr. 71, S. 193 - 194.