DER MAUSBERG

In den Schaalsee bi Dargow liggt de Musbarg. He is nu ünner Water, wenn ok nich heel deep, vörTieden awer hett dar en Hus op stahn, un dat is so kamen:

Nich wied von Dargow hett en Hoff legen, dar is en Herrn op weß, en ganz bösen Kerl. He hett Minschen un Tiern quält, un mal, äs de Lud op den Hoff wat versehn harrn, hett he er in de Schün insparrt, un denn hett he de Schün anstecken, un äs de Lud dünn so jammern, röppt he noch: «Hört mal, wat de Mus dar piept!» Von de Tied af an awer hett he sik vor de Mus nich mehr bargen kunnt. In't ganze Hus weern se to gnagen, un dat so vel, se sünd em toletz sülben to Liev gähn. Do hett he sik dat Hus bugen laten op den Barg in'n See. De Mus hebbt em awer ok dar keen Ruh la-ten. Se sünd achter em ran swömmt öwer dat Water röwer, un dat hett nich lang durt, do is de Mann dod weß. Darvon heet de Barg vondag noch de Musbarg. (Schleswig-Holstein)

Quelle: G. Fr. Meyer, Schleswig-Holsteiner Sagen, Jena 1929, S. 105 (hier nach Gisela Burde-Schneidewind, Historische Volkssagen zwischen Elbe und Niederrhein, Berlin 1969, S. 51, Nr. 56). A: Meyer, um 1920.
aus: Historische Sagen, Leander Petzoldt, Schorndorf 2001, Nr. 30, S. 28